adj.

common, ordinary;
easy to be found or understood;
— լինել, to be found easily.

adj.

Դիւրաւ գտանելի. դիւրապատրաստ. եւ Դիւրիմաց, (յն. դիւրաւ ստանալի, կամ ուսանելի), եւ այլն.

Ո՛վ ապաշխարութիւն՝ համեղ պտուղ անուշաճաշակ եւ դիւրագիւտ. (Բրս. ապաշխ.։)

Դիւրագիւտ լիցին միտք ճառիցս. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 1։)

Դիւրագիւտ մեզ արասցէ զնախադասութեանցն խնդիրս. (Անյաղթ պերիարմ.։)

Ընդ մերձաւոր դիւրագիւտ ընտանի նիւթոյս. (Նար. ՟Ղ՟Գ։)

Թեթեւ եւ դիւրագիւտ իրօք բառնայ զպատճառս. (Բրսղ. մրկ.։)

Զի մի՛ դիւրագիւտն դիւրաւ արհամարհեսցի. (Վրդն. ծն.։)

Պա՛րտ է ամենայն իրօք զդիւրագիւտն պատուել (ի կերակուրս). (Բրս. հց.։)

դիւրագիւտ լինել. մերթ՝ իբր Դիւրաւ գտանել.

Աղցաւորացն դիւրագիւտք եւ դիւրաշահք լինէին. (Փիլ. քհ. ՟Ժ՟Բ։)