adj.

ԴԺՈՒԱՐՈՒՂԻՂ ԴԺՈՒԱՐՈՒՂՂԵԼԻ. δυσάγωγος insolens Որ դժուարաւ ուղղի. անուղղայ.

Խիստք եւ դժուարուղիղք որպէս զերիվարս ոմանս խստերախս. (Պրպմ. ՟Լ. ձ։)

Դժուարուղղելի՛ եղբայր, եւ անհաւան. (Լմբ. պտրգ.։)