cf. Դատափետ առնեմ.
ԴԱՏԱՓԵՏ ԱՌՆԵԼ ԴԱՏԱՓԵՏԵԼ. ἑνέχω, δικάζω եւ այլն. Հարստահարել. յանիրաւի դատել. ատել.
Զոր դատափետ առնէին. (Ծն. ՟Խ՟Թ. 23։)
Ի բաց զերծաւ ի դատափետ առնելոյն. (Ոսկ. գծ.։)
Ծնար զիս այր դատափետեալ. (Երեմ. ՟Ժ՟Ե. 10։)
Դատափետի այր տառապեալ. (Լմբ. իմ.։)