deserter;
— լինել, to desert;
to apostatise.
λειποτάκτης desortor Որ ելիք կամ լքանէ զդաս զինուորութեան իւրոյ, կամ զպաշտաման.
Դասալիքն, որ ի գնդէն յատուկ դարձաւ ի փախուստ. (Պիտ.։)
Եթէ զինուորիմք քրիստոսի, ո՛չ լիցուք դասալիք. (Ոսկ. ղկ.։)
Դասալքից՝ որք թողին զարդարոյն զդաս, վրէժս առնուլ։ Ի բարեպաշտ մարգարէութենէն նա դասալիք եղեւ. (եւ այլն. Փիլ.։)
Ձախակողմեան գունդն հանդերձ դասալքիւ (դասու դիւաց). (Գանձ.։)