hy    |   fr

Գուպարեմ, եցի

vn.

to make war, to fight;
to dispute.

ԳՈՒՊԱՐԵՄ կամ ԳՈՒՊԱՐԻՄ. Մրցիլ. ոգորիլ. մաքառիլ.

Ընդ առն հայհոյողի մի՛ գուպարիցէ. (Մծբ. ՟Զ։)

Յաղագս իրաց՝ որ ոչ քո իցեն, մի՛ գուպարիր. (Սիր. ՟Ժ՟Ա. 9։)

Ի բացեայ կայր, եւ ուշ ունէր մրցելոյն եւ գուպարելոյն. (Ոսկ. ես.։)