Գերաստուած

adj.

ὐπέρθεος supraquam divinus, eminenter deus Իբր Գերաստուածային. ծայրագոյն յաստուածեղէն կարգի. աստուած բարձրեալ.

Ոչինչ նուազի սկիզբն աստուածն եւ գերաստուածն՝ գերագոյնպէս մի աստուած։ Գերաստուած աստուածութիւն, եւամ աստուածութեամբն. (Դիոն.։)