hy    |   fr

Գավին

s.

theorbo.

ԳԱՎԻՆ որ եւ ԳԱՒԻԿ, կամ ԳԱՒԿԱՅ. cf. ՎԻՆ. Ազդ քնարի. որպէս յն. կիթառ. κιθάρα

Գավին (կամ վին) հարկանել, եւ զքարինս գռնչեցուցանել. (Եւս. քր. ՟Բ։)

Գաւկայ արուեստն յարմարականք. (Պտմ. աղեքս.։)