adj.

that sends out flames.

adj.

Շնչօղ զբոց. հրաշունչ. տօթագին. տապախառն. որպէս այրեցած գօտին. ըստ յն. διακεκαυμένος

Որ ի ստորին աշխարհին հարաւոյ բնակեալք իցեն՝ սահմանակիցք բոցաշունչ աշխարհին. (Վեցօր. ՟Զ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif բոցաշունչ բոցաշունչք
accusatif բոցաշունչ բոցաշունչս
génitif բոցաշնչոյ բոցաշնչոց
locatif բոցաշունչ բոցաշունչս
datif բոցաշնչոյ բոցաշնչոց
ablatif բոցաշնչոյ բոցաշնչոց
instrumental բոցաշնչով բոցաշնչովք