adj.

ԲԵՐԿՐԱԼԻՐ ԲԵՐԿՐԱԼԻՑ. Լի կամ լցեալ բերկրութեամբ. խնդալից. ուրախալից.

Աղաղակեցին բերկրալիր բերանով ... Բերկրալիր շրթանց։ Բերկրալիր բանից. (Նար. խչ. եւ Նար. առաք.։)

Ա՛յ հրաշագործ բերան բերկրալիր՝ դու լռեցեր այժմ ի խօսելոյ. (Գանձ.։)

Աներկիւղ խնդութեամբ եւ բեկրալից ուրախութեամբ. (Շար.։ Զքր. կթ. խչ.։)

Ընդ արդարսն խայտալ եւ բերկրալից լինել. (Բրս. յուդիտ.։)