hy    |   fr

Բարեանուն

adj.

qui a un bon nom, qui jouit de crédit.

adj.

ԲԱՐԵԱՆՈՒՆ (քառավանկ) Որ ունի զանուն բարի. ոյր անունն նշանակէ բարի. (որպէս յն. աղաթի, ագաթա եւն)

Կին մի քրիստոնեայ բարեանուն խնդրեաց զմարմին սրբոյն. (Հ=Յ. փետր. ՟Ժ՟Է.։)