cf. Բարբանջ.
ԲԱՐԲԱՆՋՈՒՄՆ կամ ԲԱՐԲԱՋՈՒՄՆ. cf. ԲԱՐԲԱՆՋ.
Զամենայն զայսպիսի ինչ բարբանջմունս ի բաց հանէ յօրէնսդրութենէ. (Փիլ. բագն.։)
Ըստ հեթանոսական բարբանջմանցն, որ բախտս եւ ծնունդս ասեն. (Յճխ. ՟Ի՟Բ։)
Թողեալ զառասպելաց նոցա բարբանջմունս (կամ բարբաջմունս). (Խոր. ՟Բ. 67։)
Որ ձեզ ընդունայնութիւնք եւ բարբանջմունք թուին։ Ցանկայք մոլորութեան բարբանջմանց։ Անմիտ մարդոյ բարբանջմունք. (Փարպ.։)
Յիմարութեան, կամ ունայնաձայն բարբանջմունք. (Նար. ՟Խ՟Ը։ Լմբ. հանգ.։)
Անպէտ բարբանջումն եցոյց զարտաքին ուսմանսն. (Հ=Յ. յնվր. ՟Ի՟Ե.։)
Զըստ քնոյն զերեւութուտ բարբաջմունս. (Նիւս. կազմ. ՟Ժ՟Ե։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | բարբաջումն | բարբաջմունք |
| accusatif | բարբաջումն | բարբաջմունս |
| génitif | բարբաջման | բարբաջմանց |
| locatif | բարբաջման | բարբաջմունս |
| datif | բարբաջման | բարբաջմանց |
| ablatif | բարբաջմանէ | բարբաջմանց |
| instrumental | բարբաջմամբ | բարբաջմամբք |