cf. Բամբասանք.
ԲԱՄԲԱՍՈՂՈՒԹԻՒՆ ԲԱՄԲԱՍՈՒԹԻՒՆ. λοιδορία, ἕγκλημα convitium, accusatio Բամբասողն լինել, եւ Բամբասանք. լուտանք.
Զի՞նչ է բամբասողութիւն. ամենայն բան կամօք անպատուութեամբ ասացեալ՝ բամբասանք են, թէպէտ նոյն ինքն բանն կարծիցի ոչ լինել թշնամանօղ. (Բրս. հց.։)
Եթէ չար է շնութիւն, հաւասար (չար) առնէ եւ բամբասողութիւնն. (Մանդ. ՟Թ։)
Ոչ եթէ զանձն ազատէ ի բամբասութենէ, այլ զնոսա կամի ածել յուղղութիւն. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 17։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | բամբասութիւն | բամբասութիւնք |
| accusatif | բամբասութիւն | բամբասութիւնս |
| génitif | բամբասութեան | բամբասութեանց |
| locatif | բամբասութեան | բամբասութիւնս |
| datif | բամբասութեան | բամբասութեանց |
| ablatif | բամբասութենէ | բամբասութեանց |
| instrumental | բամբասութեամբ | բամբասութեամբք |