adj.

consonant;
unanimous.

adj. s.

σύμφωνος, συνηχῶν consonans որ եւ ասի Ձայնակից. Ձայնորդ. Շարաձայն. Բարբառակից. Տառ կամ գիր հարկաւ կցելի ընդ ձայնաւոր տառից, զի եւ ինքեան մարթասցի տալ զիւր հնչումն, զի ըստ ինքեան կա՛մ է բոլորովին անձայն. զոր օրինակ բ, գ, դ եւ այլն. եւ կամ կիսաձայն, զ, չ, ս եւ այլն.

Այլքն ամենայն (արտաքոյ ձայնաւոր տառից) բաղաձայնք են, բ գ դ զ թ եւ այլն։ Յորժամ յերկուս բաղաձայնս յանգսցի, ո՛րկէն, աղց. (Թր. քեր.։)

Ի ձայնաւորաց տառիցն եւ ի բաղաձայնիցն յարմարելով. (Շ. բարձր.։)

Որոշէ զձայնաւորսն ի բաղաձայնիցն՝ իբր պատուականս, եւ պատճառս ձայնին յարմարման. (Երզն. քեր.։)

Իսկ յասելն (Գանձարանի.)

Զանբանականն ի բաղաձայնս թողլով զգիր՝ որբասցուք զհօրն զվտանգ. իմա՛ զանձայն տառդ մ (մարդ), կամ բ (բանական). կամ այլ ինչ այսպիսի։

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Բաղաձայնութիւն, ութեան

Voir tout