Բալուտ

adj.

Ուր իցէ բալ սաստիկ կամ յաճախ. միգամած. տումանլը.

Ծմակ տեղի եւ բալուտ. (Վստկ. ՟Մ՟Կ՟Բ։)

s.

Որպէս ռմկ. բալումուտ, բէլիտ, պէլուդ. այսինքն Կաղին վայրենի. βάλανος, φηγό, ὁξύα glans, fagus (Բժշկարան.։)