adj.

ԲԱԶՄԱԺԱՄԱՆԱԿԵԱՅ որ եւ ԲԱԶՄԱԺԱՄԱՆԱԿ. πολυχρόνιος longaevus, longum tempus durans, diuturnus Որ կեայ կամ կայ տեւէ ընդ ժամանակս բազումս. երկայնակեաց, եւ յերկարատեւ. շատ տարեր, շատ ատեուան, հին, երկան ապրօղ կամ դիմացօղ.

Մի՛ խորեսցուք ի բազմաժամանակեայ ալեաց ծեայն։ Ծերութիւն պատուական ոչ բազմաժամակեայն է. (Իմ. ՟Բ. 10։)

Ոչ բազմաժամակեայքն են իմաստունք. (Յոբ. ՟Լ՟Բ. 9։)

Քանզի զայնս՝ որոց բազում յաւիտեան վարեցեալս հանդերձ մարմնովն կեանս առանց քաջալաւութեան, բազմաժամանակեայ մանկունս ասելի է. (Փիլ. իմաստն.։)

Սաստիկ պատերազմ եւ բազմաժամանակեայ. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Ու՞մ զբազմաժամանակեայ շինուածս շինես ո՛վ մարդ. (Ոսկ. ես.։)

Անկելոց ի բազմաժամանակեայ մահճացն խշտիս. (Նար. ՟Ի՟Ը։)

Զբազմաժամանակեայ կրօնս ձեր մի՛ մոռանայք, եւ մի՛ կուրուսանէք. (Աթ. անտ.)

Ո՛չ մարգարէութիւնն, եւ ոչ բազմաժամանակեայ առաքինութիւնքն կարացին արգելուլ զնա ի մեղաց. (Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Թ։)

Բազմաժամանակեայ սովորութիւն, կամ մտածութիւն, խորհուրդ, ամուսնութիւն. (Վրք. հց.։ Սկհ. կթ. արմաւ։ Պիտ.։)

Անճաշակ լինելով զբազմաժամանակեայ աւուրբք. (Շար.։)

adv.

ԲԱԶՄԱԺԱՄԱՆԱԿԵԱՅ. մ. πολυχρονίως diutissime Ընդ երկար ժամանակս. շատ ատէն.

Թէ բազմաժամանակեայ ի միասին իցեն. (Մխ. դտ.։)

Եղեւ բազմաժամանակեայ եհաս նմա պատահումն. (Մագ. ՟Լ՟Է։)