hy    |   fr

Աւերուած

cf. Աւերած.

s.

ԱՒԵՐՈՒԱԾ ԱՒԵՐՈՒՄՆ. Աւերելն, իլն. աւեր. աւերած.

Յայնչափ աւերուած հասցէ, զի փուշ փոխանակ որթոյն բերիցէ. (Ոսկ. ես.։)

Աւերումն աւանաց. (Խոր. ՟Գ. 68։)

Վասն աւերմանն սկիտոյ. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ։)