s.

ԱՒԱՐԱՌՈՒԹԻՒՆ ԱՒԱՐԱՌՈՒՄՆ. Աւար կամ ի յաւարի առնուլն. աւարումն.

Եւ ոչ զաւարառութեանցն կարեն յինքեանս բերել մրցանակ. (Պիտ.։)

Աւարառութիւնս զնոքօք զեղեալ։ Բազում աւարառութեամբ կապոտ կողոպուտ առնէին. (Յհ. կթ.։)

Յաւարառութիւնս խանձեալ. (Լաստ. ՟Թ։)

Աւերէին զաշխարհս աւարառութեամբ։ Արգելցես զսուր քո յարենէ, եւ զձեռն քո յաւարառութենէ. (Ղեւոնդ. ՟Դ. ՟Է։)

Այնուհետեււ ընդարձակեալ փոխանորդի առնուլ աւարառումն. (Պիտ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif աւարառումն աւարառմունք
accusatif աւարառումն աւարառմունս
génitif աւարառման աւարառմանց
locatif աւարառման աւարառմունս
datif աւարառման աւարառմանց
ablatif աւարառմանէ աւարառմանց
instrumental աւարառմամբ աւարառմամբք