adj.

full of robbers;
who loves robbery.

adj.

Ուր է բազմութիւն կամ յաճախութիւն աւազակաց. աւազականոց (տեղի).

Ընդ աւազակուտ տեղիս դիմեալ. (Եզնիկ.։)

Տեղի ինչ է դժուարին եւ աւազակոտ։ Աւազակուտ անապատ. (Գէ. ես.։)

Եւ Որ յաճախէ յաւազակութիւնս. աւազականոց (ոք).

Համւզել նուաճել զխստապարանոց աւազակուտ մարդիկք աշխարհին. (Յհ. կթ.։)

Աւազակուտ ազանց տոհմին վրաց. (Նար. խչ.։)