Արտաշէկ

adj.

(իբր ատրաշէկ, կամ քաջ շէկ). որ եւ ԱՐՏԱՇԻԿԱՑԵԱԼ. διάπυρος ignitus Հրաշէկ. հրագոյն շանթացեալ.

Զոր ջեռուցեալ, եւ յոյժ արտաշէկ արարեալ՝ ասէ պսակեմ զքեզ մերուժան. (Խոր. ՟Գ. 37։)