vn.

to be worthy, to merit.

ձ.

ἁξιόομαι mereor, mereo Արժանաւոր կամ արժանի լինել, գտանիլ. եւ Ընդունել ըստ արդեանց վաստակոց.

Բդեշխութիւն կողմանցն արժանաւորեցան առնուլ. (Խոր. ՟Ա 22։)

Յաջակողմանն արժանաւորեցայց դասուն կայանի. (Պիտ.։)

Ողորմութեան արժանաւորիք յԱստուծոյ. (Շ. ընդհանր.։)

Որք արժանաւորեցայք ի կոչումն փառատրութեան Քրիստոսի Աստուծոյ մերոյ։ Որք արժանաւորեցայք կոչիլ յաշակերտութիւն առաքելոյն թադէոսի. (Շար.։)

Եւ որպէս հասարակ բայ ըստ յն. ոճոյ.

(Վերին դասք) քան զամենայն՝ հրեշտակական մականունութիւնն լաւագո՛յն արժանաւորին՝ վասն նախ ի նոսա լինելոյ աստուծպտականին լուսափայլութեանն. (Դիոն. երկն ՟Դ։)