Արբենամ, եցայ

չ.

ԱՐԲԵՆԱՄ μεθύω, μεθύσκομαι , κρεπαλάω inebrior, crapulor որ եւ ԱՐԲԻԼ. Գինել. զուարթանալ ի գինւոյ. եւ գինեհարիլ. յանչափս ըմպելով զգինի կամ զցքի՝ ելանել արտաքոյ անձին. անզգայիլ. կորուսանել զխելս. հարբենալ, գինովնալ. (Իսկ Արբեալ. արաբ. ախմէր, որպէս ռմկ. Խմած, խմօղ, գինով։)

Արբին եւ արբեցան ընդ նմա։ Արբ ի գինւոյն, եւ արբեցաւ։ Արբէ՛ք եւ արբեցարո՛ւք։ Որ ըմպէք գինի ցարբենալ։ Մի՛ արբենայք դիւնով։ Մի՛ լինիր արբեցող։ Այր կերող եւ արբեցող։ Արբեցողք զարքայութիւն Աստուծոյ ոչ ժառանգեն։ Մոլորեսցին իբրեւ զարբեալ.եւ այլն։

Ո՞չ ապաքէն զուարթուն եւ իմաստուն իշխան ի վերայ արբեցելոց կացուցանել պարտ է, եւ ոչ զներհակն. (Պաղտ. օրին. ՟Ա։)

Նմանութեամբ ասի.

Արբեցաւ սուր իմ յերկինս։ Արբեսցի երկիրն յարենէ նոցա։ Յառաջ քան զարբենալ ամենայն բանջար ո՞չ ցամաքիցի. (Ես ՟Լ՟Դ 5. 7։ Յոբ. ՟Ը 12։)

Արբեալ ի մանկութեան արութեան արութիւնս։ Զի մանկութեամբ դու ես արբել (արբեալ). (Խոր. ՟Գ 40։ Կրպտ. ոտ.։)

Արբեցաւ յարբումն չար։ Արբեալ լինին ի ցանկութեանցն. (Լաստ. ՟Ժ՟Ա. ՟Ի՟Դ։)

Բորբոքեալ բոցն ճարպովն, մինչ զի քաղաքն արբեալ լինէր ի հոտ ճենճերաց նոցա. (Մամիկ.։)

Է եւ այս դարձեալ յարբեցելոցս կարծեաց ատելութեամբն։ Որպէս արբեալն գինով զեղխութեան ոչ գիտէ զի՛նչ առնէ կամ զի՛նչ խօսի, այսպէս եւ արբեալն հոգաւով սիրոյն Աստուծոյ. (Լմբ. ատ.։ եւ սղ. ՟Ի՟Բ։)