adj.

demonstrative.

adj.

ἁποδεικτικός. demonstrativus. Ուր կայցէ ապացոյց իմաստասիրական, կամ տարացոյց եւ յարացոյց յայտարար. իսպաթլը, թէմսիլլի.

Զխորհուրդս մտածութեանս այսորիկ տրամաբանականքն կոչեն ապացուցական բազմօք հինգերորդ. (Փիլ. լիւս.։)

Մակացութեան ապացուցական։ Ապացուցական հնարք։ Յորժամ ի հանրականէն զմասնականսն ցուցանէ եւ հաւատարմացուցանէ, իսկապէս ապացուցական կոչի. (Անյաղթ արիստ. եւ Անյաղթ պորփ.։)

Սովոր են իմաստունք զճառս անյայտից իրաց ի ծանօթ եւ յընտանի օրինակաց գիտելի եւ հաւատալի առնել. որ եւ ապացուցական կոչի. (Գէ. ես.։)