ԱՆՓԱՌԱՑԻ ԱՆՓԱՌԱՒՈՐ cf. ԱՆՓԱՌ.
Եղիցի առ ի մարդկանէ վայելչաբար անփառացի՝ յաղագս շրջապատեալ սփածմանն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 34։)
Թողուլ անփառաւորս։ Մի՛ գուցէ անփառաւոր դարձցիս անդրէն. (Պտմ. աղեքս.։)
Իսկագոյն եւ տիրագոյն է իմաստուն աղքատն քան զանզգա մեծատունն, անփառաւորն քան զփառաւորն. (Փիլ. լին.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | անփառաւոր | անփառաւորք |
accusatif | անփառաւոր | անփառաւորս |
génitif | անփառաւորի | անփառաւորաց |
locatif | անփառաւորի | անփառաւորս |
datif | անփառաւորի | անփառաւորաց |
ablatif | անփառաւորէ | անփառաւորաց |
instrumental | անփառաւորաւ | անփառաւորաւք |