inevitable.
ԱՆՓԱԽՈՒՍՏ ἅφευκτος. inevitabilis. որ եւ ԱՆՓԱԽՉԵԼԻ. Անխուսափելի. անզերծ. յորմէ ոչ լինի խորշել, փախչել.
Անփախուստ որոգայթ, կամ ձմեռն, կամ սպառնալիք, բան. (Լմբ. սղ.։ Երզն. քեր.։ Արշ.։ Առ որս. ՟Գ։ Իսկ Իմ. ՟Ժ՟Է. 9.)
Անուրեք անփախուստ օդ, իմա՛ ոչ ուրեք փախչելի յերեսաց օդոյն։
ԱՆՓԱԽՈՒՍՏ. Որ ոչն փախչի. անկորուստ.
Անփախուստ գանձ, կամ փրկութիւն. (Իգն. ՟Ժ՟Բ։ Էր ընդ եղբ.։)
անփախչելի. Նոյն ընդ վ. ըստ (՟Ա նշ.)
Անփախչելի որովայթ, կամ վախճան, ճանապարհ, յանդիմանութիւն. (Նար. ՟Ը. ՟Կ՟Ե. ՟Հ՟Դ. ՟Հ՟Գ։)
Անփախչելի դատաստան, իրաւունք։ Անփախչելեաց հայհոյութեանց պարտաւոր. (Բրս. հց.։ Կիւրղ. գանձ.։)
Անփախչելի գեհենին անուամբ. (Իգն.։)
Ընդ անփախչելի կապանօք. (Ճ. ՟Ա.։)