adj.

ἁνυπόθετος. non suppositus, non suppeditatus. Ոչ ստորադրեալ. ոչ անկեալ ընդ այլով. ոչ ընդ միմեամբացեալ՝ ըստ իմաստասիրաց. գրի եւ ԱՆՆԵՐՍՏՈՐԱԴՐԱԿԱՆ. որպէս եւ ընդմիմեամբացեալն՝ ՆԵՐՍՏՈՐԱԴՐԱԿԱՆ ասի.

Երկակի է մակացութիւն. մին ներստորադրական, եւ մին անստորադրական ... անստորադրական մակացութիւն է, որ առնու սկըզբունս զհասարակաց մտածութիւնս, որ ոչ ունին պէտս ապացուցութեան. (Սահմ. ՟Ժ՟Բ։)