ԱՆՊԱՏԿԱՆԱՒՈՐՈՒԹԻՒՆ ԱՆՊԱՏԿԱՆՈՒԹԻՒՆ. ἁνεπιτηδείοτης. ineptitudo. Անյարմարութիւն. անպատեհութիւն.
Աստուածային բնութիւնն ոչ երբէք որոշէ զինքն ի մարդոյ, բայց եթէ յանպատկանաւորութենէ մարդոյ։ Յանպատկանաւորութենէ տեսարանացն։ Արուեստ ըստ իւրում բանին անսխալ է, իսկ վասն ենթակային անպատկանութեան թուի սխալ գոլ. (Սահմ. ՟Ը. ՟Ժ՟Բ։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | անպատկանութիւն | անպատկանութիւնք |
accusatif | անպատկանութիւն | անպատկանութիւնս |
génitif | անպատկանութեան | անպատկանութեանց |
locatif | անպատկանութեան | անպատկանութիւնս |
datif | անպատկանութեան | անպատկանութեանց |
ablatif | անպատկանութենէ | անպատկանութեանց |
instrumental | անպատկանութեամբ | անպատկանութեամբք |