ԱՆՀԱՐՈՒԱԾ ԱՆՀԱՐՈՒԱԾԵԼԻ Ազատ ի հարուածոյ կամ ի գանից. անվէր. անխոցոտելի. անվնասելի.
Ո՞ր լաւ էր. ուսանե՞լն եւ սակաւ հարուածովն զմեծ օգո՞ւտն շահել, թէ անհարուած մնալ եւ անուսումն։ Զիմանալի հոգիս անհարուած պահեցեր ի զգայարանացս նետից. (Լմբ. պտրգ.։ եւ էր ընդ։)
Իբրեւ զլեառն յաւիտենական անհարուածելի է ի դիմամարտից. (Նար. ՟Հ՟Ե։)