adj.

that cannot be plundered, not subject to devastation.

adj.

ԱՆԿՈՂՈՊՈՒՏ ԱՆԿՈՂՈՊՏԵԼԻ ἅσυλος. inspoliatus, intemeratus, tutissimus. Զոր չէ մարթ կողոպտել. անկապտելի. անքոյթ. անձեռնարկելի. անապական, որ չի թալլըւիր. սօյուլմազ. չալընմազ. էմին.

Յանկողոպուտ գանձս արքայութեանն համբարիցես։ Սատանայ անգամ չկարէ կողոպտել. այլ յանկողոպուտ գանձին պահեսցի. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 15։ ՟Բ. 25։)

Անկողոպուտ մեծութիւն. (Լմբ. սղ.։)

Պահեաց զկուսութիւնն անկողոպուտ. (ՃՃ.։)

Աստի անդր մատուսցուք յանկողոպտելի գանձանակն ի ձեռն աղքատաց։ Զամենայն ինչ անդր ժողովեսցուք յանկողոպտելի գանձարանն. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 24. 28։)

Գանձ կամ զգեստ անկողոպտելի. (Շար.։)

Հարսն Քրիստոսի հարազատ, նուէր անկողոպտելի. (Ածաբ. կիպր.։)

Անկողոպտելի մաքրութիւն. (Խոսր. հռիփս.։)

Անկողոպտելի ուրախութիւն. (Զքր. Ծն.։)