adj.

cf. ԱՆԵՐԵՒԱԿ, cf. ԱՆԵՐԵՒԱԿԻ. ἁόρατος, ἁφανής. invisibilis, non apparens.

Արտաքոյ պարսպին յաներեւան տեղիս. (Մամիկ.։)

Ամենեցուն իշխան իսկ՝ եւ ծնօղն (Աստուած) աներեւան գոլով այլոց՝ բայց ի մտաց։ Ի նօտոսացն՝ այն որ յաներեւան բոլորէն լինի բերեալ (այս ինքն ի հարաւային բեւեռէ շնչէ)։ Ի ձեռն ումեմն աներեւան արարչագործութեան. (այս ինքն ճարտարութեան Փիգիայի). (Արիստ. աշխ.։)

Նախատեալ յումեմնէ՝ եթէ ի հարանց աներեւան իցես, ասէ. յինէն սկսանի ազգ իմ. (Ոսկիփոր.։)

Գործարան (հատու) վաղվաղակի մաշելով՝ այնպիսին աներեւան գտանէր, եւ լինելոյ այլ ոչ էր հնար։ Արհեստքն յայնմ ժամանակի աներեւանք էին. (Պղատ. օրին. ՟Գ։)