hy    |   fr

Անդէորդութիւն, ութեան

s.

herd.

s.

Հովուութիւն անդէոց. սըզըր չօպանլըզը.

Ամեսինաս յանդէորդութիւնսն ընդ ցլու ոգորէր. (Եւս. քր. ՟Ա։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անդէորդութիւն անդէորդութիւնք
accusatif անդէորդութիւն անդէորդութիւնս
génitif անդէորդութեան անդէորդութեանց
locatif անդէորդութեան անդէորդութիւնս
datif անդէորդութեան անդէորդութեանց
ablatif անդէորդութենէ անդէորդութեանց
instrumental անդէորդութեամբ անդէորդութեամբք