adj.

Ուր չկայցէ կամ չկարիցէ լինել գէզ, այս ինքն նիշ արատոյ կամ խարանաց. անկիծ եւ անգծելի. անարատ. անբիծ. անաղտ. վճիտ. սեռն եւ սերտ. զէրէսիզ. ἁχάρακτος. carens notis, signis

Որ փափուկքն են եւ դիւրատիպք եւ ողորկ, եւ անգէզք, եւ ոչ ընդդիմակացք եւ խիստք. (Դիոն. ածայ. ՟Բ։)

Զկարծր եւ զվճիտ կոփեալ բանս՝ զանգէզ եւ անգծական. (Մագ. Ի։)

Լուսինն ոչ անգէզ ունի զլուսաւորութիւնն։ Արեգակն անգէզ եւ անսպի. (Շիր.։)

ὀμαλός. aegualis. որպէս Հարթ. ողորկ, կամ անկռուելի.

Ամենայնքաղաքն մի պարիսպ՝ անգէզ նմանութեամբ. (Պղատ. օրին. ՟Զ։)

Եւ որպէս ὔπαυλος որ է ընդ ծածկութիւ, կամ ὔπαυγος պաղջուրն եւ անարատ.

Աստուստլցեալ առ ի յայնցանէ՝ որ ոաքրեն, աճեալ մեծ եւ անզ լինիցի. (Պղատ. տիմ.։)