adj.

cf. Անգեղեայ.

adj.

cf. ԱՆԳԵՂԵԱՅ. ἁκαλλής. deformis

Անգեղեցիկ եւ անսուրբ։ Սուտանուն աստուածոցն անգեղեցիկ բազմութիւնն։ Խոյս տան որպէս յանգեղեցկէ ի յանդիման առակելոյն. (Մեկն. ղեւտ.։)

Զիա՛րդ է անգեղեցիկ՝ աղանդ նորա. (Պրպմ. ԼԹ։)

Ընդ անարգոյն եւ անգեղեցիկ ձեւանալ. (Նիւս. կազմ. ԺԴ։)

Իբր ի վեր քան զամենայն գեղեցկութիւն.

Ամենատեսակ, անկերպ, անգեղեցիկ։ Անգեղեցիկ ասէ, որպէս գեղեցկութեան ի նմանէ եղելոյ. իսկ ինքն ի վեր քան զգեղեցկութիւն է. (Դիոն. ածայ.։ Մաքս. անդ։)

Իսկ ԱՆԳԵՂԵՑԻԿՆ. ըստ յն. ոճոյ՝ է անգեղեցկութիւն, եւ անտեղութիւն. τὸ ἁκαλλές.

Շարժեալ յանգեղեցիկն։ Յեղեալ յանգեղեցիկս. (Պրպմ. ԼԶ. ԼԷ։)