adj.

cf. ԱՆԱՂՕՏ. ἁμείωτος, որ է աննուազելի.

Հոգին Սուրբ (որպէս զարեգակն) ամենեցուն զառ ի յինքենէ շնորհն ընձեռելով՝ անաղօտելի մնայ եւ անբաժանելի. (Բրս. երրորդ.։)

Անաղօտելի լոյս. (ՃՃ.։)

Այս նիւթ անաղօտելի։ Յարակայ վառմամբ անաղօտելի տարածանեցեր. (Նար. ՂԳ։)