adj.

ԱՆԱԾԵԼԻ ԱՆԱԾՈՒ. ἁκαμπής. inflexibilis, rigidus. Զոր չէ մարթ ածել յինքն կամ թեքել. անկորանալի. կարծր. որ չիճըկիր. եյիլմէզ. զայրի մայիլ.

Եսաւ է կաղնին անածելին եւ անխոնարհեցուցանելին, եւ թաւ. (Փիլ. լին.։)

Պարանոց ձեր, ասէ, մի՛ խիստ լիցի, այս ինքն է՝ մի՛ անխոնարհ եւ անկորանալի եւ անածու լիցի միտքն. (Փիլ. բագն. (յն. մի բառ փոխանակ երից ի հյ։))