adj.

celui qui brûle.

adj.

Որ այրէ. այրօղ, այրեցօղ. էրօղ. եագան. եագար. եագըճը.

Զայրիչ հրոյն չարութեան։ Այրիչ նշողիւքն տապացուցանէ։ Այրիչ վտակքն։ Այրիչ եւ ցամաքեցուցիչ է։ Ճրագ (անուն յհ. մկ) յայտ առնէ այրիչ (գոլ) բերանոյն իւրոյ (որպէս զԵղիա). (Եփր. համաբ.։)

Դարձոյց ի նմանէ զայրիչ զօրութիւնն. (Վեցօր. ՟Զ։)