s.

extraordinariness, uncouthness, extravagance, strangeness, oddness;
dissoluteness, irregularity of conduct.

s.

ԱՅԼԱՆԴԱԿՈՒԹԻՒՆ Որ եւ ԱՅԼԸՆԴԱԿՈՒԹԻՒՆ. Այլընդակն գոլ ըստ ամենայն առման. Որպէս անհեթեթ եւ անվայել ընթացք եւ գործք.

Խաբէութեամբ եւ այլանդակութեամբ։ Ստուգութիւն եւ այլանդակութիւն. (Թղթ. բար.։)

Ոխութիւնք եւ այլանդակութիւնք։ Այլանդակութիւն մտացն, եւ շուայտութիւն զգայութեանցն. (Յճխ. ՟Ը. ՟Թ։)

Բազում ունի այլընդակութիւն բարուց. (Եղիշ. դտ.։)

Գազանաբարոյ կամ օտար այլանդակութիւն. (Պիտ.։)

Որպէս յանդգնութիւն, ամբարտաւանութիւն. մազրուրլուգ. տէնսիզլիք. ἁλαζονεία. arogantia, insolentia

Ամպարհաւաճութիւն գործա՛կ է այլանդակութեան, հպարտութեան։ Ի հպարտութենէ եւ յամպարհաւաճութենէ եւ յայլանդակութենէ. (Փիլ. ՟ժ. բան. եւ Ել.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif այլանդակութիւն այլանդակութիւնք
accusatif այլանդակութիւն այլանդակութիւնս
génitif այլանդակութեան այլանդակութեանց
locatif այլանդակութեան այլանդակութիւնս
datif այլանդակութեան այլանդակութեանց
ablatif այլանդակութենէ այլանդակութեանց
instrumental այլանդակութեամբ այլանդակութեամբք