adj.

qui épuise tout.

adj.

Որ զամենայն ինչ սպառէ. վատնիչ եւ ծախիչ հասարակաց. զամմէնը հատցնօղ՝ ջնջօղ.

Համաջունջ ամենասպառ ջրհեղեղ. (Ոսկ. ՟ա. տիմ. ՟Ժ՟Ե։)

Գերազանցէ քան զհեղեղին ամենասպառ ծովուն յորդութիւն. (Նար. ՟Ժ՟Ե։)

adv.

Բոլորովին, իսպառ կորուսմամբ.

Ոչ ի համբաւելն զքեզ կորուսեալ՝ համայնաջինջ եւ ամենասպառ զսերմն ծննդոցն կրճատեցեր. (Նար. ՟Լ՟Զ։)