adj.

qui donne à manger à tout le monde.

adj.

παντοτρόφος, παντρόφος omnium nutritor, altor Որ զամենեսին կերակրէ. բոլորեցուն սնուցիչ, տածիչ. զամմէնքը կշտացընօղ.

Ամենակերակրիչ պարգեւիդ քում լինէր սպասաւոր. (Իմ. ՟Ժ՟Զ. 25։)

Զարեգակն, զամենակերակրիչն հուր. (Պիսիդ.։)