cry, scream, clamour, uproar, alarm, racket, noise, shout;
scolding;
voice;
exclamation;
— առնել՝ բառնալ՝ դնել՝ հարկանել՝ տալ, to cry, to make a noise, to alarm, cf. Աղաղակեմ.
յորմէ յն. ἁλαλαγμός jubilatio, vociferatio, κραυγή, βοή, ἧχος clamor, sonus, sonitus Գոչիւն. ձայն մեծաբարբառ՝ յոր եւ է դէպս. կանչել կանչուըռտելն. շամաթա, չազըրըշ պազըրըշ, ֆէրեատ, ավազէ, նիտա.
Լուիցէ գոյժ ընդ առաւօտս, եւ աղաղակ ի միջօրեայ ժամանակի։ Աղաղակ խոյոցն մաքեաց։ Աղաղակեաց ամենայն ժողովուրդն առ հասարակ մեծ եւ ուժգին աղաղակաւ։ Ամբոխ յոյժ եւ լալականս, եւ աղաղակ յոյժ։ Աղաղակ սոդոմացւոց եւ գոմորացւոց յաճախեաց։ Եւ եղեւ աղաղակ մեծ։ Սրտմտութիւն, եւ աղաղակ, եւ հայհոյութիւն։ Ոչ սուգ, եւ ոչ աղաղակ։ Տէր լո՛ւր աղօթից իմոց, եւ աղաղակ իմ առ քեզ եկեսցէ։ Լուաւ աղաղակի իմում։ Ել ել աղաղակ նոցա առաջի Աստուծոյ ի գործոյ անտի։ Զի՞նչ է ձայն աղաղակին այնորիկ։ Աղաղակ ի բանակին այլազգեաց։ Լցցին տունք նոցա աղաղակաւ. եւ այլն։
Աղաղակն ցնծութեան է ծնունդ. (Լմբ. պտրգ.։)
Նիւթ բարկութեան աղաղակն է։ Աղաղակ՝ զանիրաւ ցասումն եւ զանհանճար կռիւսն ասէ. (Ոսկ. յհ.։ Գէ. ես.։)
Պատիւ մեռելոյն ոչ են լալօնք եւ աղաղակք. (Ոսկ. յհ.։)
Որպէս հնչիւն անկենդան, որպէս ժամահարի, լերանց, եւ այլն.
Սոյն ինքն աղաղակ բարձրութեան գոչման։ Ի մեծ ազդմանէ այսր աղաղակի. (Նար. ՟Ղ՟Բ։)
Յերկոցունց աղաղակէ գոչմանն (Իսրայէլի եւ լերանց). (Գ. Մակ. ՟Զ. 13։)
ԱՂԱՂԱԿ ԲԱՌՆԱԼ, կամ ԴՆԵԼ, ԱՌՆԵԼ, ՀԱՐԿԱՆԵԼ, ՏԱԼ. cf. ԱՂԱՂԱԿԵԼ. κράζω, βοάω clamo
Գուժեա՛, եւ ի բասան տաջի՛ր զձայն քո, աղաղա՛կ բարձ յայնկոյս ծովուն, զաղաղա՛կ բարձէք, գոգէ՛ք։ Զաղաղակ բարձեալ՝ կարդային առ Շմաւոն։ Զաղաղակ բարձին։ Կացի ի մէջ եկեղեցւոյ աղաղակ բարձեալ։ Աղաղակ արասցէ վասն նոցա յաւուր յայնմիկ իբրեւ զձայն ծովու ամբոխելոյ ալեօք։ Փող հարկանէին, զաղաղակ դնէին. եւ այլն։
Փողք եղեալք՝ զկռչաձայնն զաղաղակ բարձեալ։ Որոյ եւ աղաղակ իսկ եդեալ՝ ասէր։ Մեծաւ գոչմամբ զաղաղակ հարեալ։ Ո՞վ իցէ ի մարդկանէ, որ ի տագնապել հոգւոյն՝ զաղաղակ տացէ. (Ագաթ.։)
Առ սաստիկ ճեպ տագնապին զաղաղակ եդեալ՝ զօգնականն խնդրեն. (Գէ. ես.։)
Առ հասարակ զաղաղակ հարեալք յորդագոյն գոչմամբ. (Պիտ.։)