cf. Ազդեցութիւն.
cf. ԱԶԴԵՑՈՒԹԻՒՆ, որպէս ներգործութիւն, զօրութիւն, ոյժ. վաւերականութիւն.
Զանճառ պարգեւսն յայտ առնէր, եւ զանբաւ զազդողութիւնն։ Ի ձեռն ազդողութեան գլխոյն կարող է զգալ։ Ճաշակելիքն զգայ իւրաքանչիւր համադամացն զազդողութիւնս. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 5։ Լմբ. պտրգ.։ Գր. հրահանգ.։)
Անդէն իսկ արտաքսեալ է ի ժողովոյն, եւ ոչ ունի զազդողութիւն. (Կանոն.։)
Եւ ներքին շարժութիւն. թելադրութիւն. եւ ներգործութիւն դիւին կամ ախտին.
Ըստ ազդողութեան բանսարկուին։ Ետես զազդողութիւնն իբրեւ զծուխ, զի ելանէր. (Վրք. հց. ձ։)
Ետես զազդողութիւն ախտին որպէս զծուխ վերացեալ. (Լմբ. սղ. ՟Ծ՟Բ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ազդողութիւն | ազդողութիւնք |
| accusatif | ազդողութիւն | ազդողութիւնս |
| génitif | ազդողութեան | ազդողութեանց |
| locatif | ազդողութեան | ազդողութիւնս |
| datif | ազդողութեան | ազդողութեանց |
| ablatif | ազդողութենէ | ազդողութեանց |
| instrumental | ազդողութեամբ | ազդողութեամբք |