s.

charge or office of a governor of the people.

s.

ἑθνάρχη, gentilis principatus Պետութիւն կամ իշխանութիւն ազգի, ցեղապետութիւն. նախարարութիւն.

Յազգապետութիւն եւ յազգածութիւն վիճակաւորեալ։ Յաղագս քահանայապետութեան եւ ազգապետութեան վիճէին։ Եթէ յազգապետութիւն ոք ձեռնարկէր ՝ ոչ հրամայեալ նմա ի թագաւորէ, իրաւամբք պատուհասէր. (Դիոն.։)

Սակս բարձրագահ ազգապետութեան արծրունեաց. (Արծր. ՟Ա. 9։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ազգապետութիւն ազգապետութիւնք
accusatif ազգապետութիւն ազգապետութիւնս
génitif ազգապետութեան ազգապետութեանց
locatif ազգապետութեան ազգապետութիւնս
datif ազգապետութեան ազգապետութեանց
ablatif ազգապետութենէ ազգապետութեանց
instrumental ազգապետութեամբ ազգապետութեամբք