adj. s.

Յադամայ ծնեալ. որդիք Ադամայ. Ադամ որդի.

Ադամածին ապաշխարողքս. (Տօնակ.։)

Մխիթարէ զադամածինքս՝ որ ապաշխարեն. (Լծ. կոչ.։)

Ադամածնացս քաղաքակիցս լինել երկնախումբ բանակացն. (Յհ. իմ. եկեղ.։)

Եւ Յադամայ կողէն յառաջ եկեալն՝ Եւայ։

Ադամածին կոյս։ Յադամածին կողէն ել հուր. (Անյաղթ բարձր.։ Ճառընտ. ՟Թ։)