hy    |   fr

*Վարպետութիւն, ութեան

s.

cf. Ճարտարութիւն;
— բանեցնել, վարպետութեամբ շարժիլ, s'y prendre bien;
վարպետութեամբ չշարժիլ, s'y prendre mal.

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif վարպետութիւն վարպետութիւնք
accusatif վարպետութիւն վարպետութիւնս
génitif վարպետութեան վարպետութեանց
locatif վարպետութեան վարպետութիւնս
datif վարպետութեան վարպետութեանց
ablatif վարպետութենէ վարպետութեանց
instrumental վարպետութեամբ վարպետութեամբք