stone's throw.
ՔԱՐԱՁԳՈՂ ՔԱՐԱՁԻԳ. Ձգօղ զքարինս ի վերայ այլոց. քարկոծիչ.
Աղօթէիր ի վերայ քո քարաձգողաց։ Որ ի վերայ անօրէն քարաձգողացն աղօթէիր. (Շար.։ Ժմ.։)
Որ խնդրեցեր զթողութիւն ի վերայ քո քարաձիգ ժողովոյն. (Շար.։)
Քարաձիգքն քարավէժ լեալ. (Սիսիան.։)
ՔԱՐԱՁԻԳՔ գ. որպէս Քարաձգութիւն.
Անվրէպ առնէին զքարաձիգսն՝ փլուզանել զպարիսպն քարամբք մեծամեծօք. (Կաղանկտ.։)
ՔԱՐԱՁԻԳ ԼԻՆԵԼ, կամ ՔԱՐԱՁԻԳՍ ԱՌՆԵԼ. Ձգել զքարինս, եւ քարկոծել.
Աղօթէիր՝ որ քարաձիգն լինէին ի քեզ։ Ստիպեցին զժողովեալս՝ քարաձիգ լինել ի նոսա։ Քարաձի՛գ լեր ի նոսա քարամբք զօրաց. (Շար.։ Ճ. ՟Ա.։ Եզեկ. ՟Ի՟Գ. 47։)
Քարաձիգ (կամ քարձիգ) արարին ի վերայնոցա։ Քարաձիգս առնելով անթիւ բազմութեամբ. (Յուդթ. ՟Զ. 8։ Խոր. առ սհկ. արծր.։)
ՔԱՐԱՁԻԳ գ. Քարընկէց. չափ ձգման քարի միոյ.
Ի վերնատուն մի ժողովեալ էին. եւ էր բարձրութիւն նորա կարի մեծ յոյժ՝ իբրեւ ձեռամբ ի վերայ քարաձիգք մի. (նոր ձ. բարձր իբրեւ քարընկէց) (Ոսկիփոր.։)