s.

act of courage or valour, great bravery, prowess.

s.

ἁνδραγαθία fortitudo. Արութիւն քաջութեան. արիութիւն. առաքինի քաջութիւն.

Ի քաջարութիւն աճեցին քաղաքք յազատութենէ բարուց։ Ընտրեցաւ քահանայել՝ պատիւ քաջարութեան եւ աստուածասէր առաքինութեանն զայս ընկալեալ. (Փիլ. լին. եւ Փիլ. քհ.։)

Զմեծ հանդէս քաջարութեանցն գովել։ Ընձեռեն զքաջարութիւնն. (Պիտ.։)

Զօրացո՛ քաջարութեամբ լինել կատարիչ հրամանի քո. (Սկեւռ. աղ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif քաջարութիւն քաջարութիւնք
accusatif քաջարութիւն քաջարութիւնս
génitif քաջարութեան քաջարութեանց
locatif քաջարութեան քաջարութիւնս
datif քաջարութեան քաջարութեանց
ablatif քաջարութենէ քաջարութեանց
instrumental քաջարութեամբ քաջարութեամբք