ՏՐՓՈՒԹԻՒՆ ՏՐՓՈՒՄՆ. cf. ՏՌՓՈՒՄՆ, եւ ՏԱՐՓՈՒՄՆ.
Զկին իւր ի մեծ նեղութիւն արգել՝ սակս տրփութեան (կամ տարփութեան) երանելւոյն գլփափիւռայ. (Խոր. ՟Բ. 88։)
Առ ի տրփումն հանդիսի մարտի ճգնութեան։ Փոխանակ եղծանելի անձկալի տրփման. (Ճ. ՟Ա.։)
Երկոքին եւս ի տրփմանէ լինին. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Ա։)
Պատրաստիմք ի քո օրհնութիւն բանիւ եւ տրփմամբ։ Սիրոյն կէտն իմացումնն է, եւ հոգեւոր տրփումնն։ Տրփմամբ ոսկւոյ, կամ այլ իւիք. (Լմբ. սղ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | տրփութիւն | տրփութիւնք |
| accusatif | տրփութիւն | տրփութիւնս |
| génitif | տրփութեան | տրփութեանց |
| locatif | տրփութեան | տրփութիւնս |
| datif | տրփութեան | տրփութեանց |
| ablatif | տրփութենէ | տրփութեանց |
| instrumental | տրփութեամբ | տրփութեամբք |