cf. Դիաթիկ.
Հօրեղբայր եւ հօրքոյր։ Եղբօրորդի ոչ կարէ հակառակ խօսել հօրեղբօրն կամ հօրքօրն (հօրաքեռն) ի յ՛առնել զտիաթիկն. (Մխ. դտ. (հի ձձ։))
Voir tout
ՏԻԱԹԻԿ որ եւ ԴԻԱԹԻԿ. Բառ յն. տիաթի՛գի. διαθήκη testamentum. Կտակ. ուխտ.
Ուխտն դաշն է, թեւ երգումն է, կտակ եւ տիաթիկ գրելն է։ Տիաթիկ ոչ կամիցի ոք գրել ի ծանրանալ ցաւոցն. (Վրդն. աւետար.։ Բրս. մրկ.)
cf. ԴԻԱԹԻԿ. Մխ. դտ. ստէպ։