Սկզբնատիպ

adj. s.

ἁρχέτυπος, -ον archetypus, originalis, -le;
primigenius, -um. Նախատիպ. առաջին գաղափար. բուն եւ նախկին օրինակ.

կերպարան սկզբնատպին։ Ծանիցուք զմեր պատուականութիւնս, պատուեսցուք զսկզբնատիպն։ Որք զկերպարանսդ գրեն արդեօք եւ զգիրսդ՝ առ սկզբնատիպն հայելով։ Այս է պատկերի բնութիւն՝ նմանութիւն լինել սկզբնատպին։ Պատկերն ի վեր երթեցէ առ սկզբնատիպն. (Ածաբ. ծն. եւ Առ որս. ՟Է. եւ ՟Է։)

Ոդիք մարդկան՝ իմացական բնութիւն, ձեւ սկզբնատպին. (Եղիշ. հոգ.։ Նոյնպէս եւ Շ. յս. որդի. եւ հրեշտ։ Խոր. ՟Ա. 1։ Շար.։)

Կանխադրելոցն կնիք, սկզբնատիպ թագաւորեաց. (Նար. գանձ հոգ.։)

Սկզբնատիպ ծննդոց մարդկան՝ նախամայրդ եւայ. (Ճ. ՟Գ.։)

Սկզբնատիպք սոցա թիւք են։ Սկզբնատիպ քաջ կենաց։ Որովք սկզբնատպօք վարելով. (Փիլ.։)

Եկ յետ պատկերացն յաստուածատեսակ ճշմարտութիւն սկզբնատպիցն։ Սկզբնատիպքն գեղեցկութիւնք զաստուածատեսակութիւնս մեր կերպացուցեալ. (Դիոն. եկեղ.։)