σπίλος macula οὑλή (ռմկ. ուլ ) nota, cicatrix ἅλφι alphus. (լծ. պէ՛սպէ՛ս. եւ բիծ. եւ ռմկ. պու՛տ պուտ ). Նիշ. նշան. տրատ՝ կամ բնական, որպէս սպի. բիծ. քոս. պէնկ. իսկ պ. փիսէկի ՝ է պիսակութիւն՝ որպէս բորոտութիւն).
Ուղէ պիսակ։ Ալփոս, կամ ալփիս. պիսակ. (Գաղիան.։)
ՊԻՍԱԿ. ա. ῤαντός aspersus διάλευκος, ψαρός subalbus, cinerei coloris. մանաւանդ ποικίλος (որ է պէսպէս), varius, variegatus, discolor. Խայտ. ունօղն զխայտուց կամ կամ զպիսակ. նկարէն. պուտ-պուտը.
Ամենայն խայտախարիւն յօդետց եւ պիսակն յայծեաց եղիցին վարձք։ Ամենայն որ ոչ իցէ խայտ եւ պիսակ յայծեաց։ Զքարս կապոյաս եւ զպիսակս. (Ծն. ՟Լ. 32 = 35։)
Ձիք աշխէտք եւ պիսակք եւ սպիտակք։ Ձիք պէսպէս պիսակք։ Պիսակքն ելանէին ընդ երկիր հարաւոյ. (Զաք. ՟Ա. 8։ 3. 6։)
Ի ձի երաշխ արիւնագոյն իջեալ ... ի սպիտակափառն ... ՝ պարէ պիսակին պարառեալ հասանէ ի մեզ պատահ թադեոսեան (որ թուի եղն խայտաբղետ)։ Վարդանասարըն պիսակ, գիշերաբուն բոլղարաց՝ սպիտակափառըն գեստրաս. (Մագ. ՟Հ՟Գ. եւ ՟Հ՟Է։)
ՊԻՍԱԿ. λέπρα leprosus. որպէս Պիսակոս. բորոտ. քոսոտ.
Եբարձ զբորոտս, զորս պիսակ անուանեն. (Ոսկիփոր.։)
Էր ծերն տկար եւ պիսակ յոյժ. (Վրք. հց. ՟Է։)
Իսկ (Եւս. քր. ՟Ա.)
Անտոնիոս պիսակ հռոմայեցւոյ թագաւորաց. Իմա զմականունն կարակաղղոս կամ կարակաղղա, որ պէսպէս ստուգաբանի.