Other definitions containing this entry
ՇՂՈՄԱՐԱՐ կամ ՇՂՈՒՄԱՐԱՐ. cf. ՇՈՂՈՄԱՐԱՐ։
κόλαξ adulator, blandus. որ գրի եւ ՇՂՈՄԱՐԱՐ, ՇՂՈՒՄԱՐԱՐ, ՇՂՈՂՄԱՐԱՐ. Որ շողոմս առնէ. շողոքորթ. ողոքիչ. հրապուրիչ (անձն կամ բան կամ գործ) մարդահաճոյ. մարդելոյզ. քծնօղ. աղուիսաբարոյ.
Զայր շուտ եւ շղոմարար եւ սուտակասպաս. (Խոր. ՟Բ. 57։)
Շղոմարար հպատակութեամբ վարէր առ թագաւորն։ Մեռանի անձամբ ընդ այլ շղոմարարսն յաշխարհին մարաց։ ոչ կարեմք փոյթ ընդ փոյթ շղումարար հաճութեամբ թագաւորիդ յանձն առնուլ. (Արծր. ՟Ա. 11։ ՟Բ. 2։)
Voir tout